Minitrip: fietsen langs streekproducenten

Toen Wyke en ik aan mensen om ons heen vertelden dat we gingen fietsen in Zuid-Limburg, reageerde iedereen heel enthousiast. Ze noemden Zuid-Limburg ‘het Toscane van Nederland’. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dacht dat dit een beetje overdreven was. Op een mooie zomerdag kan elk heuvelachtig landschap er sprookjesachtig uitzien, maar met een gemiddelde Nederlandse, grijze lucht is de realiteit meestal een stuk minder aantrekkelijk. Dat bleek in Zuid-Limburg dus niet zo te zijn. Ik was echt onder de indruk. Niet alleen van het landschap, maar ook van het eten, drinken en de gastvrijheid. The full package.

Onze trip startte in Sint Geertruid. Om daar te komen, namen we de trein naar Maastricht en vervolgens de bus. We hadden gereserveerd bij Restaurant Breakaway, een gezellig restaurant met vriendelijke bediening en een - tot onze verrassing - volledig plantaardige kaart. We waren door het dolle heen van zo veel keuze en aten een salade, bloemkoolwings, taco’s en zoete-aardappelfriet. Nadat we even uitbuikten, bleken onze elektrische fietsen door Cycle Center al bij Breakaway te zijn afgeleverd, dus we konden letterlijk rollend de berg af richting onze B&B.

B&B en natuurboerderij HEI15 bleek een schot in de roos. De B&B was niet alleen mooi en met zorg ingericht, maar ook nog eens volledig duurzaam. Eigenaren Stefan en Julie startten in 2015 met de bouw van HEI15 en transformeerden de boerderij in de afgelopen jaren van een melkveehouderij die al honderd jaar in de familie zat naar een natuurboerderij en B&B, waar gastvrijheid en het contact met de natuur centraal staat. De volgende ochtend zouden we een rondleiding krijgen, maar nu konden we eerst lekker slapen in onze mooie kamer. Doodmoe en tevreden ploften we in bed.

Na een overheerlijk vegan ontbijtje (met liefde klaargemaakt door de gastheer des huizes) kregen we eerst een rondleiding door de B&B. De B&B heeft verschillende kamers voor twee en vier personen, maar ook een (hondvriendelijk) appartement met een eigen terras en adembenemend uitzicht. Vervolgens gingen we naar buiten om het 15 hectare grote land te bekijken. We liepen door de moestuin, ontmoetten de eenden die helpen met het opeten van de slakken, bewonderden de varkens die vrij ronddartelden en zagen hoe het voedselbos in aanbouw al behoorlijk groeide. We kwamen tot de conclusie dat we eigenlijk wel een week wilden blijven om te schrijven, maar daar moesten we een andere keer voor terugkomen. We hadden namelijk een ander plan voor een perfecte dag. 

Vol enthousiasme sprongen we op de fiets. Het eerste deel was lekker plat, maar toen we de eerste heuvel op wilden trappen, stonden we allebei halverwege hijgend stil. We begrepen er niets van. Zo’n heuvel zou toch een makkie moeten zijn met die elektrische fiets? We stapten af, duwden de fiets naar boven en gingen weer verder. Na een uurtje fietsen kwamen we ietwat oververhit aan bij Gastrobar Die Twie in Bemelen. We dronken een kop koffie met uitzicht op de Bemelerberg - een natuurgebied met zeldzame flora en fauna - en namen de tijd om even uit te puffen. 

Toen we onze moed weer hadden verzameld en de fiets weer aanzetten, drukte Wyke per ongeluk op een ander knopje. En dat bleek de ‘aan’ knop van de fiets te zijn. Na een hysterische lachaanval, veroorzaakt door een gevoel van schaamte en opluchting, vertrokken we weer. Vanaf dat moment scheurden we met een grote glimlach en veel gemak door het Zuid-Limburgse landschap richting Gulpen, terwijl we constant ‘oh’ en ‘ah’ riepen bij alle mooie uitzichten die we zagen en die ons inderdaad aan Toscane deden denken, ook al was de lucht grijs.

Een bezoekje aan Zuid-Limburg kan natuurlijk niet zonder een bezoekje aan het Gulpener Brouwlokaal waar we niet alleen een lekker biologisch biertje proefden, maar ook nog eens konden genieten van een echt goede vegan lunch. De man die ons bediende, vertelde dat zij alleen ingrediënten gebruiken die binnen een straal van 40 kilometer rond Gulpen worden geproduceerd. En dat maakte het eten en het bier natuurlijk nog veel lekkerder. Wijn na bier geeft plezier, dus na de lunch sprongen we vol goede moed weer op de fiets richting Eys, waar we bij Domein Aldenborgh — onderdeel van de Route des Vins Eys-Wahlwiller - een rondleiding kregen over de wijngaard van eigenaar Peter Pelzer.

Het adres dat we hadden gekregen lag midden in een dorp, dus we hadden geen idee waar de wijngaard was, maar die lag dus op de heuvel achter het huis van Peter. In rap tempo liep Peter de heuvel op, terwijl wij hem probeerden bij te houden. Onderweg vertelde hij honderduit over natuurwijn, de verkoop van zijn wijn aan mooie restaurants, over de bodem in Zuid-Limburg die dezelfde grond heeft als de bodem in de Franse Champagne-streek (kalksteen, gemengd met vuursteen en dat maakt die fantastische wijn maakt) en zijn keuze om geen pesticiden te gebruiken. Het enige probleem was dat het weer in Nederland zo onvoorspelbaar is geworden dat de oogst dit jaar door late vorst grotendeels verloren was gegaan. En dat was niet de eerste keer. Allemaal het gevolg van klimaatverandering, zo vertelde Peter ons. 

Onder de indruk van de schoonheid van de wijngaard en het verhaal van Peter, maar een beetje in mineur door de grote effecten van klimaatverandering op zijn productie, vervolgden we onze weg richting het einde van onze fietstocht in Heerlen. Het was inderdaad een perfecte dag.

Tekst en foto's: Asceline de Groot