De kolenmijn Laura was eigendom van het Belgische mijnbouwbedrijf Société des Charbonnages Réunis Laura et Vereeniging S.A.. Dit mijnbouwbedrijf werd in 1899 werd opgericht.
De naam van de mijn was genoemd naar Laura Wackers-Schümmer, de echtgenote van Anton Wackers en zuster van Gustav Schümmer uit Herzogenrath die in 1876 een steenkoolconcessie in het gebied had verkregen.
De aanleg van kolenmijn Laura begon in 1900. In 1901 startte men met het delven van de eerste schacht en in 1902 werd begonnen met het afdiepen van de tweede schacht. De eerste kolen werden in 1905 geproduceerd.
Er zijn uiteindelijk acht verdiepingen aangelegd op 120, 128, 153, 183, 274, 378, 550 en 680 meter onder het maaiveld. In het begin had de mijn veel te kampen met wateroverlast. In 1908 vond er een hevige explosie plaats, hierdoor stierven zeven mensen.
In 1917 werd op de mijn een briketfabriek in gebruik genomen, de productie bedroeg dat jaar ruim 10.000 ton. De Laura, die voornamelijk antraciet produceerde, bereikte in 1929 de productiepiek met 800.200 ton steenkool.
Een grote breuklijn, de Feldbiss, midden door de concessie, deed besluiten tot de bouw van een nieuwe mijnzetel met eigen toegangsschachten aan de oostzijde van de breuk. In 1920 werd met het delven van de schachten van de Julia begonnen.
Vanaf 1967 werd een geleidelijke concentratie van de mijnzetels Laura en Julia doorgevoerd, zowel bovengronds als ondergronds. Begin 1968 werd de ondergrondse integratie voltooid.
De gehele ondergrondse bezetting van de Laura was toen naar de mijn Julia overgeplaatst, door middel van een drietal verbindingssteengangen konden ze vandaar hun oude werkpunt bereiken. Vanaf die tijd zijn de beide schachten van de Laura uitsluitend gebruikt voor kolenvervoer.
Later stelde men de wasserij van de mijn buiten bedrijf en werd de gehele bovengrondse kolenverwerking op de Julia geconcentreerd. Uiteindelijk werd de mijn Laura vanuit de mijnzetel Julia geëxploiteerd.
In 1970 begon men met de (bovengrondse) sloop van de Laura, ook werden de buiten bedrijf gestelde schachten van de mijn voorgoed afgesloten. Vier jaar later, op vrijdag 20 december 1974, sloot de Julia. Daarmee ging de op één na laatste steenkoolmijn van
Nederland dicht.
De allerlaatste mijn, de Oranje-Nassau I te Heerlen volgde anderhalve week later, op 31 december 1974. De steenkolenwinning in Nederland was hierdoor definitief tot een einde gekomen. Het terrein van de Laura is nu een woonwijk.
